αντίνοος

I

Μυθολογικό προσώπου. Ο αρχηγός των μνηστήρων της Πηνελόπης, συζύγου του Οδυσσέα. Ήταν γιος του Ευπείθη, από ευγενή οικογένεια της Ιθάκης. Πίεσε τον Τηλέμαχο να πείσει τη μητέρα του να τον παντρευτεί και, επειδή o νέος αρνήθηκε, συνωμότησε με τους άλλους μνηστήρες για τη δολοφονία του, αλλά χωρίς επιτυχία. Ήταν ένας από τους πρώτους που σκότωσε ο Οδυσσέας μετά την επιστροφή του, τη στιγμή μάλιστα που ο Α. κρατούσε μια κύλικα κοντά στα χείλη του. Κατά τον Μουσαίο, ο Α. είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με την Πηνελόπη, και γι’ αυτό o Οδυσσέας την έστειλε πίσω στον πατέρα της Ικάριο.

II

(Βιθυνία 110 – Αίγυπτος 130 μ.Χ.). Ευνοούμενος του αυτοκράτορα της Ρώμης Αδριανού. Πολύ όμορφος νέος, που πνίγηκε στον Νείλο προσπαθώντας, κατά την παράδοση, να σώσει τον Αδριανό, ο οποίος τον θρήνησε για καιρό. Στο σημείο εκείνο ο Αδριανός έχτισε την Αντινοούπολη. Του έχτισε επίσης ναό στη Μαντίνεια, έδωσε σε ένα άστρο το όνομά του και γενικά του απένειμε θεϊκές τιμές.

Άγαλμα του Αντίνοου, Βιθύνιου ευνοούμενου του αυτοκράτορα Αδριανού.

* * *

ἀντίνοος, -ον (Α)

αυτός που έχει διαφορετικό χαρακτήρα, που αντιτίθεται σε κάποιον.